کلهرنیوز

وقتی چرخی در سطح شهر کرمانشاه می زنید به وضوح می بینید که شهر در تسخیر، معتادان، زباله گردها، گداها و افراد بیکاری است که سرگرمی جز پیاده روی ندارند.
تعداد زباله گردها چنان فراوان شده که همزمان، چند زباله گرد کنار یا داخل سطل های آشغال جولان می دهند و برای زودتر رسیدن به این سطل ها دعواست.
دیگر فقط معتادان مشتری این سطل ها نیستند و زن و مرد و پیر و جوان و حتی کودکان نیز نانشان را از این سطل های آشغال در می آورند.
گویی مسئولان استان بجای تلاش و سرمایه گذاری برای توسعه مراکز تولیدی و کارخانه ها، برای اشتغالزایی در کنار سطل های زباله سرمایه گذاری کرده اند.
وضعیت گداها و معتادان هم به همین نحو و شاید بدتر است.
آسیب های اجتماعی هم در استانی که گفته می شود حدود ۳۵۰ هزار خانوار آن حاشیه نشینند بیداد می کند.
البته این پدیده های ناخوشایند که از کرمانشاه زیبا، چهره ای نازیبا و آزار دهنده ساخته و باعث شرمساریست یک شبه و بی علت بوجود نیامده است.
وقتی به آمار بیکاری، شاخص فلاکت و تورم و انباشت و افزایش آسیب های اجتماعی در استان، که همواره در صدر جدول کشور است نگاه می شود نتیجه آن چیزی جز این صحنه های تکان دهنده در زیر پوست شهر نیست.
بخش عمده این مشکلات ضعف شدید مدیریت در استانی است که بسیاری از افراد برای گرفتن مسندهای مختلف در آن سرودست می شکنند.
افرادی (ان شاءالله شیفته خدمت) که به گفته کارشناسان سوابق آنان نشان می دهد که شاید حتی توان اداره یک دبستان را ندارند و بخشی از مشکلات امروز مردم فقیر استان، نتیجه عملکرد دیروز این افراد عمدتا ثروتمند بوده و هنوز هم دست از سر استان بر نمی دارند.
جالب تر اینکه در این شرایط، بجای مطالبه از مدیران استان و حسابرسی از آنان، برخی دنبال تشویق و ابقا آنان نیز هستند!
بدیهی است در استان ثروتمند و پر ظرفیت کرمانشاه که بیش از ۴ هزار اثر تاریخی و گردشگری، یک میلیون هکتار زمین قابل کشت، معادن فراوان گوناگون، آب و هوای چهارفصل، نیروی انسان مناسب و … است ضعف مدیریت عاملی اصلی برای ندار شدن استان دارای کرمانشاه است.
بعنوان مثال بخش عمده قیر طبیعی دنیا و کشور در استان کرمانشاه است که دهها مشتقات (از لباس و کفش گرفته تا پودر پرینتر) دارد و بصورت خام و با قیمت بسیار پایین؛ چند تن چند تن آنرا صادر و با قیمت بالا مشقات آن مانند پودر پرینتر را از چین؛ هر گرم با قیمت گزاف وارد می کنیم و در صورت احداث کارخانه های مربوط و فرآوری می تواند مشکل بیکاری در استان را حل کرد.
دوستی می گفت داشتم با یک چینی در مورد وجود معادن مختلف در استان سخن می گفتم اما پاسخ آن چینی من را خیلی تحت تاثیر قرار داد.
آن چینی می گفت شما فقط انبار دار ما هستید و سود این معادن به جیب ما می رود.
بسیاری از مراکز تولیدی استان هم اکنون تعطیل و نیمه تعطیل است و به تعبیر یکی از کارشناسان شاید میزان اشتغال بخش صنعت و معدن استان کرمانشاه به اندازه نصف اشتغال در کارخانه ذوب آهن اصفهان نیست.
بسیاری از مصوبات کلان استان مانند پالایشگاه (خیالی) آناهیتا هم اصلا اجرایی نشد و برخی از ‌طرحها به نام کرمانشاه و به کام استان های دیگر است و حتی در بسیاری از موارد از استان ایلام که قبلا جزئی از کرمانشاه بود هم عقب افتادیم.
از ۲ گمرک و چندین بازارچه مرزی استان و با وجود بزرگراههای طولانی، مانند خیلی امکانات دیگر، نتیجه و ثمره چندانی به مردم استان نمی رسد.
کرمانشاه به تعبیر رهبر معظم انقلاب سینه ستبر و چهره زیبای ایران اسلامی است و این وضعیت ناگوار زیبنده مردم انقلابی این استان، که ۱۰ هزار شهید را تقدیم کرده اند نیست و کسانیکه مسبب این مشکلات هستند حتما باید در برابر خون شهدا، مردم و قانون پاسخگو دهند.
مطالبه مردم؛ کنار گذاشته شدن مدیران ضعیف، انتخاب مسئولان شایسته، برنامه محوری، نظارت قوی، برخورد با متخلفان و زیاده خواهان و وام و باج ندادن به کوتوله های فرصت طلب است.
دلسوزان استان هم بی تفاوتی، حاشیه و چند دستگی را کنار بگذارند و اجازه سوءاستفاده و هدر رفت سرمایه های استان را ندهند چرا که در این صورت آنان نیز مسئول هستند و می بایست پاسخ دهند.