کلهرنیوز

۱. درختان بالغ بلوط میوه فراوان می گیرند که این فراوانی باعث می شود همواره تعداد زیادی از بلوط ها پای درختان زیر ریزش برگهای پاییزی مدفون شوند؛ که حجم زیاد برگ بلوط در فصل ریزش پاییزی باعث رطوبت در پای درختان می شود و بستری را برای جوانه زدن میوه بلوط فراهم می کند.

۲. سنجاب زاگرس نشین عامل دیگر است که به دو صورت باعث حفظ و گسترش جنگل های زاگرس شده است:

الف: سنجاب ها به طور متوسط در سال هزار بلوط را در زیر خاک برای ذخیره زمستان پنهان می کنند که تنها به طور متوسط هفتاد درصد آنها را پیدا می کنند که این فراموشی سنجاب باعث می شود که بلوط های فراموش شده در فصل بهار از دل خاک جوانه بزنند.

ب: سنجاب های زاگرس نشین برای اینکه دیگر حیوانات از انبار ذخیره بلوط ها زیر زمین باخبر نشوند با ترفندی که دارند چاله های زیادی را حفر می کنند که از این طریق دشمن را در پیدا کردن انبار ذخیره شده خود گیج کنند که این عامل هم باعث می شود در فصل ریزش پاییزی میوه های بلوط در چاله های ایجاد شده افتاده و بستر را برای جوانه زدن بلوط در فصل بهار فراهم کند.

اما این تمام ماجرا نیست و انسان عصر ما این شکوه زیبای طبیعت را بیشتر از هر دوره تاریخی با لطمات جبران ناپذیری رو به رو کرده است چه در شکار سنجاب و فروش آن به عنوان موجودی خانگی و چه در آتش سوزی و تخریب جنگلهای بلوط به عناوین مختلف و یا کشت و زراعت قسمت های وسیعی از این جنگل ها و… حالا شاید تنها راه ماندگاری این میراث ملی این باشد که هر زاگرس نشین خودش نقش گذشته سنجاب ها را ایفا کند و باید این امر یک شعار شود که هر کسی در فصل پاییز و زمستان به کوهستان زاگرس میرود برای دقایقی هم شده «سنجاب درختکار زاگرس» شود.