محمد بخشنده
کلهر نیوز: در خصوص مصرف برخی از داروهای اعتیادآور باید گفت؛بسیاری از خانواده ها و جوانان بر این باورند که اعتیاد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و سایر داروهای موجود در داروخانه ها اعتیاد ندارند.
ولی واقعیت این است که اصلاح این باور ضروری است و باید بدانیم برخی داروها نیز خطر اعتیادآوری بالایی دارند بنابراین لازم است این داروها را بشناسیم تا بتوانیم از وابستگی احتمالی به آنها پیشگیری کنیم.
در این خصوص می توان به «بنزودیازپین ها» اشاره کرد؛ داروهایی که اکثرشان به «زپام» ختم می شوند، به این دسته دارویی تعلق دارند، مانند دیازپام، کلونازپام، فلورازپام، اکسازپام، لورازپام و ….متاسفانه، برخی افراد برای کنترل و درمان خواب یا اضطراب و بی قراری خود، این داروها را خودسرانه مصرف میکنند و این رفتار نه تنها منجر به بهبود اختلال های آنان نمی شود، بلکه موجب وابستگی به این داروها و در نهایت اعتیاد وی نیز می شود.
قرص کلردیازپوکساید و زاناکس یا آلپرازولام نیز جزء داروهای اعتیاد آور محسوب می شوند و گاهی در مرکز درمانی مشاهده می شود جوانانی مراجعه می کنند که حتی روزانه، ۱۵۰ عدد قرص کلونازپام ۲ میلی گرم مصرف می کنند.
مصرف خودسرانه این داروها در هر سن و سالی دیده می شود اما هوشیاری کم این افراد و بدن پر از سم آنان اجازه یک زندگی با نشاط و سالم را به آنان نخواهد داد؛ قطعا کسی که ماهانه ۴۵۰۰ عدد قرص کلونازپام می خورد، از نظر جسمی، روحی و خانوادگی سالم نیست.
همچنین می توان به داروی «ریتالین» اشاره کرد. این دارو در درمان بیش فعالی و کم توجهی کودکان کاربرد دارد، اما برخی دانشجویان یا افرادی که می خواهند مدتی تمرکز بیشتری داشته باشند و شب را تا صبح نخوابند، این دارو را مورد سوء مصرف قرار می دهند، آنان نمی دانند اعتیاد به ریتالین که یک داروی محرک است، در نهایت افسردگی، فراموشی و افت شدید تمرکز را به همراه خواهد داشت.
باید به این نکته توجه کرد که خانواده ها به شب زنده داری های فرزندان خود توجه بیشتری داشته باشند و در مورد خطر داروها به آنها هشدار دهند و از مصرف خودسرانه داروی فرزندان خود غافل نشوند و فکر نکنند چون قرص از داروخانه تهیه می شود، بی ضرر است.
معتادان زیادی وجود دارند که اعتیاد خود را با این قرص ها آغاز کرده اند. البته گاهی درمانگران نیز از برخی از این داروها در درمان بیماری ها بهره می گیرند، بنابراین باید بدانیم که تنها مصرف خودسرانه آنهاست که عوارض جبران ناپذیری به جا می گذارد.
در پایان به این نکته می توان اشاره کرد که بهترین سن برای آغاز گفتگو با فرزندان در مورد خطر داروها، دوران ابتدایی است و یادآور می شوم والدین باید الگوی مناسبی برای فرزندانشان باشند و با کوچک ترین مشکل به داروی مسکن و آرام بخش، پناه نبرند.
سرهنگ محمد بخشنده – رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر
این خبر را به اشتراک بگذارید :