کلهرنیوز

به گزارش کلهرنیوز به نقل از شبکه اطلاع رسانی مرصاد، تالاب هشیلان یکی از زیباترین مناظر طبیعی دیدنی کرمانشاه بوده و به دلیل وجود گونه‌های گیاهی و جانوری متنوع در آن یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های آبی استان کرمانشاه به حساب می‌آید.

نام این تالاب در زبان کوردی، مرکب از دو بخش “هه‌شی” به معنی مار و “لان” به معنای خانه است؛ بنابراین نام هشیلان به معنی لانهٔ ماران می‌باشد.

مسیر تالاب هشیلان در جاده کرمانشاه و روانسر در ۲۶ کیلومتری شمال غربی کرمانشاه در روستای هشیلان واقع در دهستان الهیارخانی در دامنه‌ی کوه‌های خورین و ویس قرار دارد. راه دسترسی به تالاب از حوالی روستای یاوری در مسیر کرمانشاه به روانسر به طرف شمال امتداد می‌یابد و ابتدا به روستا و بعد به تالاب هشیلان منتهی می‌گردد

تالاب هشیلان سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۹۴ دچار خشکی کامل شد و حتی یکبار نیز شاهد وقوع حریق در این تالاب بودیم که حیات گونه‌های گیاهی و جانوری را تحت تاثیر قرار داد.

اثربخشی اجرای پروژه‌های آبخیزداری در تجدید حیات تالاب‌ هشیلان

شهاب شیرزادی در گفتگو با  شبکه اطلاع رسانی مرصاد، با اشاره به مدیریت نامناسب منابع آبی، اظهار کرد: مهمترین عامل در خشک شدن تالابها از جمله تالاب هشیلان حفر چاههای غیرمجاز و استحصال بیش از حد ظرفیت آبهای زیرزمینی در این منطقه است.

رئیس منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان کرمانشاه افزود: با توجه به اینکه تالاب هشیلان در یک دشت مسطح واقع شده است، بنابراین ایجاد سازه های آبخیزداری در ارتفاعات پیرامون این تالاب می تواند در تجدید حیات آن اثربخش باشد.

وی با بیان اینکه از ویژگی اصلی تالاب‌ها ماندگاری نسبی آب در آنهاست، گفت: برای حیات مجدد و پایدار این تالاب بایستی با مطالعه دقیق از علم آبخیزداری استفاده کرد.

شیرزادی یادآوری کرد: تالاب هشیلان از طریق ۲ خروجی تغذیه می‌شود که در حال حاضر خروجی آب از دریچه سراب سبزعلی به صفر رسیده، راه علاج واقعی ایجاد توازن و تعادل در ورودی و خروجی است.

به گفته این مسئول هر تالاب و دریاچه ایی دارای شرایط خاصی است و خصوصاً این تالاب که در زمره مناطق حفاظت شده قرار دارد لذا بایستی تمام آیتمها از جمله اکولوژی، هواشناسی، زمین شناسی، آبخیزداری، خاک شناسی، اقتصادی-اجتماعی و مردم بومی منطقه را در نظر گرفت و سپس برای آن یک نسخه خاص پیچید.

شیرزادی خاطر نشان کرد: علاوه بر وجود مشکلات ذکر شده تغییرات اقلیمی، کاهش بارندگی و افزایش تبخیر از سطح تالاب به دلیل بالا رفتن دمای هوا تعادل تالاب هشیلان را بر هم زده است. لذا نیاز به تیم اطلاعاتی قوی دارد که همه جانبه مورد مطالعه قرار گیرد.

وی در پایان به اجرای برنامه های آبخیزداری در احیاء “سراب نیلوفر” اشاره کرد.

حیات تالاب هشیلان در گرو حق‌آبه از سد جامیشان/ رایزنی های لازم صورت گرفته است

 احد جلیلیان در گفتگو با  شبکه اطلاع رسانی مرصاد، اظهار داشت: در سطح استان تالاب های مختلفی داریم اما تالاب هشیلان به لحاظ اکولوژیکی اهمیت خاصی دارد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کرمانشاه افزود: تالاب  هشیلان بالغ بر ۴۵۰ هکتار است که یکی از ایستگاه های منحصر به فرد است که به عنوان نگین غرب کشور محسوب می شود.

وی به اثرگذاری تالابها اشاره کرد و گفت: تالابها به لحاظ اهمیت اکولوژیکی که دارند در کل دنیا ۶ درصد مساحت کره زمین را در برگفته اند اما ۲۰ درصد حیات وحش را بقا می دهند.

جلیلیان افزود: تالابها به لحاظ ذخیره آبی، تلطیف هوا، جلوگیری از فرسایش خاک، اهمیت اکولوژیکی، پژوهشی و تفرجگاهی بسیار حائز اهمیت هستند.

وی با بیان اینکه در سال ۹۰ یک سایت پرنده نگری در تالاب هشیلان طراحی شد که تاکنون ۸۵ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است، تصریح کرد: با اختصاص ۵ میلیارد تومان که مصوبه سفر ریاست جمهوری است، این سایت تکمیل خواهد شد.

این مقام مسئول با بیان اینکه تالاب هشیلان ۱۰۲ جزیره دارد، خاطرنشان کرد: طی چند روز گذشته از این منطقه بازدید داشتیم که با توجه به کمبود نزولات آسمانی متاسفانه این تالاب حال خوشی ندارد.

وی در ادامه با اشاره به اینکه در گذشته آب سرچشمه این تالاب از سراب “سبزعلی” بوده دیگه حق آبه ایی اختصاص پیدا نکرده، خاطرنشان کرد: اما با رایزنی هایی که با آب منطقه ایی انجام دادیم درصدد هستیم که از سد جامیشان حق آبه بگیریم که تالاب زنده بماند و به زیست خود ادامه دهد.

جلیلیان با بیان اینکه یکی از تهدیدات تالاب جوامع محلی هستند که متاسفانه در سال گذشته با آتش سوزی که صورت گرفت، بخشی از تالاب از بین رفت، تصریح کرد: در حالیکه ما باید برای حفظ محیط زیست از جمله تالابها از ظرفیت جوامع محلی استفاده کنیم.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کرمانشاه با تاکید بر اینکه تالاب هشیلان مأمن پرندگان آبزی، غیر آبزی و مهاجر است، گفت: با حق آبه و نزولات آسمانی این تالاب حیات خود ادامه خواهد داد.

به گزارش مرصاد، با افزایش ضریب حفاظت از این مناطق و تغییر الگوی کشت و اعمال ضوابط بین المللی حفاظت از تالاب‌ها می‌توان این تالاب‌ را احیا و از خشکیدن آن جلوگیری کرد.