یادداشت: احسان اسدی
کلهر نیوز: در ادامه مباحث گفته شده در حوزه اشتغال به یکی از مهمترین علت های آن در عدم حصول این مهم می پردازیم .
پول که امروزه مهمترین مبحث در امر اشتغالزایی و کارآفرینی می باشد همچون گذشته ارزش خود را حفظ کرده و بعنوان موثرترین عامل در ایجاد اشتغال به حساب می آید . شاید اگر مقداری سرمایه به هر کدام از افرادی که از بیکاری رنج می برند داده شود شروع به انجام کارآفرینی کرده و نه تنها اسباب معیشت خود را تهیه کرده شاید بتواند کمک عمده ای هم به خانواده و جامعه خود بنمایند .
سوال اینجاست آیا واقعاً پولی جهت سرمایه گذاری در حوزه اشتغال چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی وجود ندارد ؟
در واقع پول در جایی است که نباید باشد و دست کسی است که نباید باشد .
در هر شهر یا استانی که زندگی می کنید با یک گذر ساده و پرس و جو در محله های مرفه نشین متوجه می شوید که مشاغل صاحبان خانه ها و مغازه های لوکس و گرانقیمت چه کسانی هستند و منبع درآمد آنها چگونه است .
حال اگر شخصی که در این محله زندگی می کند بخواهد کارخانه مهمی در استان دایر کند چه اتفاقی می افتد ؟
به خاطر اینکه در کشور شفاف سازی مالی صورت نگرفته است این فرد با ایجاد کارخانه ، خود را در معرض خطر قرار می دهد و انگشت نما می شود به همین خاطر بهتر است به جای تولید و کارآفرینی که سالم ترین و حلال ترین نوع درآمد زایی می باشد و همچنین در بالا بردن سطح رفاه جامعه بسیار پرکابرد است ، شخص مجبور است ثروت خود را به حوزه خودرو ، طلا ، ساختمان و خرید و فروش کالاهای اساسی برده و کسب درآمد کند و صدمات این کار کاملاً مشخص است که در هر حوزه ای وارد شود باعث ایجاد تورم و افسارگسیختگی خواهد شد و به جز درد و دغدغه و افزایش قیمت ها خاصیتی برای آن شخص بیکاری که هنوز هم چشم امیدش به این جامعه است ، نخواهد داشت .
اکثر کارخانه های بزرگی هم که در شهرزهای مرزی و حاشیه ای مشغول به کار هستند بیشترین هدف آنها استفاده از منابع داخلی و زیرزمینی آن استان می باشد وگرنه هدف واقعی آنها ایجاد اشتغال در استان نمی باشد این را از تعداد سهامداران و میزان سهام آنها در هر کدام از این شرکت ها و کارخانه ها به راحتی می توان فهمید .
احداث کارخانه در شهرها که آرزوی هر ایرانی است توجیه عصر صنعت است که اکثر کشورهای پیشرفته دنیا پس از گذر از عصر کشاورزی در حدود یک قرن و خورده ای پیش این دوره را گذرانده و عصر صنعت و الکترونیک را نیز پشت سر گذاشته و در عصر انرژی می باشند که به گفته دانشمندان به زودی وارد عصر آب می شوند ولی ما هنوز در عصر کشاورزی معطل هستیم اگر به روستاهای اطراف خود سرک بکشید متوجه می شوید که بیشتر از نیمی از زمین های کشاورزی کشور به همان روشهای سنتی کشت و برداشت شده و محصولات به همان صورت قدیم عرضه می گردد ورود به عصر صنعت با این سرعت و دقت برای ما سالیان سال طول خواهد کشید .
در تعجبم که چگونه حتی هیچ ارگانی برای اشتغالزایی مردم این مرز و بوم تلاش جدی نکرده انگار همه مسئولان ما در محله های مرفه نشین در حال زندگی کردن هستند .
احسان اسدی مدرس رشته خبرنگاری
این خبر را به اشتراک بگذارید :