کلهرنیوز

علاوه بر مسائل بالا این شهرها معمولاً به پایگاههای نظامی تبدیل شده و خود همین پایگاه ها نیز استفاده ای برای مردم آن شهر نداشته و به هیچ عنوان سبب بالا رفتن رفاه اجتماعی در آن منطقه نخواهد شد .

آیا خود شما حاضر هستید که در نزدیکی یه پادگان نظامی کارخانه ای بسازید یا سرمایه گذاری مناسبی انجام دهید .

سعی میکنیم در ادامه مطالب روزانه به بررسی یکی از مشکلات مربوطه پرداخته و تأثیر آنها را در عدم ایجاد اشتغال پایدار در استانهای مرزی توضیح دهیم .

نقش پادگان های نظامی بر عدم ایجاد اشتغال در استانهای مرزی :

به نظر شما در یکی از استانهای غربی کشور مثل کرمانشاه چه مقدار از زمین ها و امکانات این استان به ارگانهای نظامی و امنیتی مثل ارتش ، سپاه و زیرمجموعه ها ، نیروی انتظامی و مرزبانی اختصاص پیدا کرده و آنها چقدر هزینه برای این شهر به ارمغان آورده اند . با یک بازدید ساده از داخل یکی از مجموعه های ذکر شده خواهید فهمید برای ساختمان ، امکانات رفاهی ، آسفالت ، دیوار کشی ، تجهیزات لازم برای اقدامات امنیتی و سایر ملزومات چه هزینه های زیادی شده است و به گفته اساتید مربوطه وجود چنین تجهیزاتی برای هر شهری لازم است آیا شما هم هم نظر هستید . به نظر شما اگر خدای نکرده جنگی اتفاق بیافتد نفر شرط است یا تجهیزات .

هر کدام از آنها به جای خود ، ولی فکر کنید اگر به تعداد نفر بود الان باید چین و هندوستان و سایر کشورهای پرجمعیت در جنگ های تن به تن کل دنیا را فتح کرده بودند ولی دیدید که در چند دهه گذشته کشوری مانند ژاپن با جمعیتی در حدود یک/دهم چین چگونه در آن کشور فرمانروایی کرده و او را به تسخیر خود در آورده بود . بنابراین استفاده از تجهیزات روز باعث پیشرفت و آبادانی کشورهای خواهد شد نه متراژ زمین .

وجود پادگان های نظامی در شهر و نزدیک شهر نسبت به آنهایی که در نقاط استراتژی و خارج از شهر مورد استفاده قرار می گیرند مشکلات بیشتری دارند . این کار باعث فرار سرمایه گذار از داخل شهر شده و هرچه تعداد پادگان های نظامی در داخل استان بیشتر باشد تعداد سرمایه گذارانی که راغب به سرمایه گذاری هستند کمتر می شود . هیچ کس حاضر نیست در استانهای که اسم آنها به نظامی یاد می شود مانند کرمانشاه و ایلام سرمایه گذاری کلانی داشته باشد و اگر هم کارخانه های بزرگی مثل پتروشیمی ، سیمان و برق با بودجه دولتی در آن استانها ساخته می شود به جزء ضرر برای آنها فایده ای نداشته به خاطر اینکه این کارخانه ها فقط منابع اصلی شهرها را به تاراج می برند و ضرر آنها از منفعتشان بیشتر می باشد .

پیشنهاد می شود مدیران و تصمیم گیرندگان در استان های مرزی اگر خود را مهمان نمی دانند و در نهایت میل به سکونت در پایتخت ندارند و تمایل خدمت بیشتر به زادگاه و شهرهای مرزی که معمولاً در فقر و فلاکت به سر می برند داشته ، تا دیر نشده چاره ای اندیشیده که هرچه سریعتر تصمیمی اتخاذ نمایند تا این معضل به بهترین شکل ممکن برطرف شده و گره ای از مشکلات اشتغال در این استان ها برداشته شود .

احسان اسدی – مدرس رشته خبرنگاری